ตอนแรกผมก็ไม่ชอบภาษาอังกฤษ

มีหลายคนถามว่า ทำไงถึงชอบและเก่งอังกฤษครับ ขอให้ช่วยแนะนำและบอกประสบการณ์การเรียนอังกฤษให้ฟังหน่อยครับ เอาเป็นว่าผมเองก็ไม่ใช่เด็กนักเรียนนอก หรือเรียนในโรงเรียน inter อย่างไร เรียกได้ว่าภูธร ตจว.เต็มๆ เลยครับ ประมาณว่าตอนเรียนประถม มัธยม ภาษาผมเลวร้าย แย่สุดๆ พอๆ กับวิชาพวกคำนวน พวก เลข และวิทย์คำนวน จำนวนต่างๆ แหละครับ หากจะเปรียบไปแล้ว ก็ประมาณว่า เอาไก่หรือต้นไม้แลกออกมาก็คงไม่ผิดหรอก
กลับตัวตอนปลาย ไม่สาย
อ่านคือหัวใจสู่ความสำเร็จ เริ่มจากอ่านเรื่องง่ายๆ ไปยาก จากต้องเปิดดิกส์ทุกคำสองคำ เป็น 10 คำสี่สิบ คำ จากหน้าเป็นสองหน้า 3 หน้า 4-5 หน้า จนทุกวันนี้ ผมยังคงเปิดดิกส์อยู่ครับ แต่เปิดน้อยมากๆ (ขึ้เกียจ55 ล้อเล่น) เพราะไม่มีความจำเป็นต้องเปิดแล้วครับ ไม่ค่อยยกหางตัวเองเลยนะเนี่ย 555 มีศัพท์ภาษาอังกฤษอยู่สองสามคำที่ผมอยากให้คนที่เริ่มต้นคล้ายๆ ผมได้จำไว้ในใจเสมอ ได้แก่ คำๆ ดังต่อไปนี้ครับ
Inspiration
Motivation
ซึ่งผมถือว่าเป็นพลังที่ไร้ตัวตน ที่จะคอยเป็นแรงผลักให้ผมไม่รู้จักเหนื่อยหรือท้อเวลาเรียนภาษาอังกฤษ ครับ ซึ่งแรงจูงใจของแต่ละคนก็คงแตกต่างกันไป
คำต่อมาเป็น Don't give up
และสุดท้ายก็คือ Keep walking
สุดท้ายของไทย ที่ผมพยายามจำไว้เสมอๆ คือ จงเป็นน้ำครึ่งแก้ว ที่พร้อมรับและเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ เสมอๆ
happy reading